Lesotho

Hallo allemaal,

Nog een verslag over de reis. Dit keer over het onafhankelijke koninkrijk Lesotho en ons verblijf in de Drakensbergen.

We waren aangekomen in ons verblijf in de Drakensbergen. Een schitterende locatie. Een erg groen aangezicht door de vele bomen en planten en de mooie hoge pieken van de bergen om je heen. ’s Avonds kon je ook goed merken dat je in hoger geleden gebieden zat want het werd daar een stuk kouder.

In het hotel was een goed verzorgt buffet waar zelfs de mogelijkheid was  om te wokken. Het smaakte erg goed, alleen de dag daarop was de vis uit de schappen gehaald bij de wok en toen wisten Anne en een paar andere waar de buikpijn vandaan kwam.

Onze eerste volle dag in dit gebied gaan we dieper het gebergte in naar Lesotho toe. We moesten een bergpass passeren om er te komen. De Sani Pass tour. Met een 4-wiel aandrijving gingen we het onverharde pad op naar Lesotho. Het land ligt zo afgelegen dat er maar heel weinig wegen naar dit land leiden. Het land ligt in zijn geheel ook meer dan 1000 meter boven de zeespiegel. Onderweg kwamen we nog een groot knaagdier tegen, waarvan ik de naam nog even schuldig moet blijven. Na een lange rit met adembenemende uitzichten kwamen we dan aan op de top waar we ook weer een nieuw stempeltje kregen in onze paspoorten. Ook even geleerd hoe je ‘Hallo, hoe gaat het?’ in de Zulu taal zegt: ‘Sauwbone bonjani?’ (geen idee of de spelling correct is, maar zo klonk het).

Eenmaal boven aangekomen zien we een aantal traditionele woningen en veel armoede. Een aantal kinderen die daar rondliepen kregen wat snoep wat mensen uit onze groep aan het uitdelen waren. Erg schattig om te zien.

We rijden verder naar het volgende dorp waar we wat meer kennismaken met de cultuur van het land. De hoofdweg hier is ook gewoon een zandweg en aan de herdershutjes kun je goed zien dat ze hier nog grotendeels op de traditionele manier leven. In het dorp aangekomen worden we uitgenodigd om 1 van de woningen binnen te gaan voor wat verhalen over Lesotho. Eén ging over de oorlog met de Zulu’s tussen 1821 – 1823. De Zulu’s hadden een sterk leger en op de grond haast niet te verslaan. De Lesotho’s vluchten de bergen in. Het was moeilijk te bereiken en zo hadden ze goed overzicht over de vallei. Ze plaatsten vallen op de weg naar boven. Ze stapelden rotsblokken en plaatsten een rotsblok met een touwtje op de bergpas. 3 rijen in totaal. Toen de Zulu’s de pas beklommen struikelden zij over het touw waardoor de rotsblokken vielen. Het is daardoor dat ze wonnen van de Zulu’s.

Het andere verhaal ging over de leefwijze in Lesotho, omdat het land heel hoog en afgelegen ligt, zijn er haast geen moderne levensbehoefte aanwezig. Nog steeds veel herders doen daar hoe werk. Maar tegen de tijd dat ze thuis komen wordt het donker en hebben ze geen tijd/licht om te koken. De herder gaat dan op een berg/heuvel staan om op een dorp neer te kijken. Sommige woningen hebben een vlag uit hangen en zo kan de herder zien wat er waar gehaald kan worden zodat hij een keuze kan maken wat hij wil eten. Zo staat blauw voor brood, geel voor bier, groen voor verse groente en rood voor vers vlees.

Na de vertelde verhalen kregen we een stuk van het brood wat ze daar maken. Heel erg lekker brood.

Daarna zijn we nog gaan eten in de hoogste pub van Afrika. Daarna begon onze lange tocht weer terug naar Zuid Afrika.

De tweede dag in de Drakensbergen begon rustig in de zon bij het zwembad, lekker bruin bakken en een boekje lezen. In de middag wilden we een uur gaan paardrijden. Alleen was de beginnersploeg al vol. Maar we wilde beide graag paardrijden en besloten dus om de intermediair groep te pakken. Uiteindelijk gingen er nog wat meer van onze groep mee.

Mooie uitzichten en leuk om weer eens te draven en voor mij ook de eerste keer galopperen. Al was het maar een klein stukje.

Groetjes Gijs